Wenecjusz jest podobne do starożytnego imienia Winicjusz. Tylko, że te podobieństwo jest tylko pozorne, gdyż Winicjusz to rzymskie imię Vinicius – czasy starożytne. Ale imię Wenecjusz wywodzi się jakoby od nazwy miasta Wenecji. A jak wiadomo początki tego miasta były w V wieku n.e. I to wyklucza starożytne pochodzenie tego imienia. Dodatkowo nie możemy uznać pochodzenia tego imienia z półwyspu apenińskiego, gdyż Wenecja pisze się w oryginale wł. Venezia, łac. Venetia. Zatem imię te może być tylko pochodzenia polskiego . Albo zostało ono spolszczone z innego języka, ale raczej nie łaciny i nie z języka włoskiego. I tu jest pytanie kiedy mogło ono powstać? Zapewne za czasów baroku kiedy społeczeństwo lubowało się w wyszukiwaniu oryginalności. I sarmaci podróżujący po Italii mogli zaczerpnąć te imię z Wenecji, która wydawała im się bogatą i do tego niespotykaną koncepcją miasta.
W moim przypadku posiadanie tego imienia było decyzją mojego ojca, który miał w wojsku kompana o tym imieniu. Czy kolega z wojska jest dobrym wzorcem dla potomstwa? Nie wiem. Co można powiedzieć o kolegach z wojska?. Tacy koledzy zawsze dużo wspólnie przeszli i zawsze zostaną zżyci i będą trzymać tak zwana sztamę do końca życia. Zapewne każda kobieta w XX w. rozumiała czego można spodziewać się po kolegach z wojska. Pomimo wszystko moja mama nie oponowała i tak nadano mi to imię.
A co ja o swoim imieniu Wenecjusz mogę powiedzieć …? Może tylko tyle : włoska pracowitość, czeska odwaga, rumuńska gospodarność, węgierska zrozumiałość, niemieckie poczucie humoru, rosyjska trzeźwość, bułgarska namiętność.
